Alweer week 2

Hej hej,

Zoals ik al had verwacht, maar ook zeker had gehoopt, zijn de afgelopen twee weken voorbij gevlogen! Ik herinner me dat ik het zo goed vond dat ik gelijk een blog had geschreven en dacht dat zeker elke week te gaan doen...niet dus! Maar dat maakt dat ik nu wel genoeg (/te veel) te vertellen heb, want er is een hoop gebeurd. Het vorige verslag schreef ik op de hotelkamer en nu zit ik alweer een kleine twee weken in de kamer die het komende jaar thuis is. De dag nadat ik mijn vorige blog schreef zijn we naar de universiteit gegaan om de sleutel op te halen. Daarna direct doorgereden en, na best wel wat zoeken, kwamen we in een uitgestorven gebouw. Ik was duidelijk de eerste, maar dat was wel even lekker rustig. Ik zit in gebouw Cyclamen, net 4km van de universiteit in de richting van Kortebo, vlak aan het meer Vättern. Hier in de omgeving staan verschillende gebouwen net als het onze, waaronder nog 2 studentenhuizen, voorheen was dit volgens de overleveringen onderdeel van een kliniek. Mijn kamer zit op de benedenverdieping en ik deel de gang, keuken en badkamers met nog 6 internationale studenten. Boven zijn nog twee gangen, twee keukens, een aantal badkamers en een gezamenlijke ruimte en bij elkaar zijn we met ruim 20 studenten. Naast mijn lekker Hollandse buurmeisje Eline, hebben we mensen uit Bulgarije, China, Roemenië, Oezbekistan, Pakistan, India, Spanje, Oostenrijk, Duitsland, Letland, Canada en Tanzania. Zoals je ziet een waanzinnig leuke mix van mensen, maar gezien de voertaal Engels is, is dat allemaal geen probleem. Mijn kamer zelf is niet al te groot, maar de noodzakelijke items staan er, met toevoeging van een kastje (jaja IKEA) en wat personal touches. Na schoongemaakt en uitgepakt te hebben zijn Malou en ik boodschappen gaan doen en hebben we de drie dagen tot haar vertrek vanalles geregeld en gedaan, maar ook gewoon gezellig gekletst met de huisgenootjes die gedurende het weekend binnen druppelden. Zondag heb ik Malou met de auto afgezet op het vliegveld van Göthenburg, een kleine twee uur rijden van hier, en daarna was ik alleen. Nou is alleen een groot woord hier in huis, want tot nu toe hebben we elke avond wel iets gezamenlijk gedaan, meestal in de grote keukens boven.

Verder begon vorige maandag dan het echte werk! Om 1 uur werden we geacht om ons op de uni te melden en kon ik de al net zo internationale groep medestudenten van mijn master leren kennen. Overal op de campus zagen we al mensen met verschillende kleuren overalls om hun middel geknoopt. Dinsdag kwamen we er op een volgende meeting achter dat wij bij de blauwe overalls horen. Elke faculteit heeft z'n eigen kleur overals en praktisch iedereen koopt zo'n ding om daar gedurende de introductieweken en daarna elke woensdagavond in de studentenclub mee rond te lopen. De groenen zijn de business studenten, de witte broeken voor de school voor gezondheid, rood is voor de leraren, geel ofwel 'the bananas' zijn de engineers en blauw is voor HLK, de Zweedse afkorting van onze faculteit voor communicatie. Alle broeken zijn versierd met patches, voor allerlei activiteiten zijn er patches te verkrijgen en des te meer patches, des te meer je hebt gedaan. Na ingedeeld te zijn in een intro groep "Bruket" ofwel de werk/vakbondslieden, zijn er te veel activiteiten geweest om hier te kunnen beschrijven. Sommigen waren leuker dan anderen en sommigen heb ik overgeslagen. Elke avond was de studentenclub open, de Akademien ofwel Aka, en verschillende thema avonden volgden. Voor mij was de toga-party een van de leukere activiteiten, maar ook de nachtmissie met allerlei opdrachten rond de school was hilarisch. Wat ik persoonlijk briljant vond was de 'Inspiration Day', waarbij alle ruim 2500 nieuwe studenten naar de ijshockeyarena werden gebracht om door verschillende mensen toegesproken te worden: de president van de uni en de burgermeester van Jönköping waren erg serieus, maar een Zweedse zangeres en een Britse antropoloog (/amateur komediant) waren erg leuk tot hilarisch! Daarnaast was het ook heel bijzonder om alle nieuwe studenten bij elkaar te zien, gegroepeerd in hun kleuren en iedereen schreeuwend om het hardst wat hun faculteit was ('Oeh, eh, OhLeKo, say Oeh eh OhLeKo' waarbij OhLeKo de beste benadering is van hoe ze hier HLK uitspreken). Het allerbeste van de gehele intro is voor mij dat alles, maar dan ook alles, wordt geregeld door de intropappa's, de Fadders, en de studentenunie. Van het ijshockeystadion tot aan de medewerking van de school, van de sponsoring door, jawel, de IKEA tot aan het maken van de hilarische patches voor de overalls. Jönköping University staat binnen Zweden bekend als de meest internationale universiteit, maar volgens de studenten nog belangrijker is dat de introtijd bekend staat als de leukste van het land. En ik kan het met allebei deze dingen alleen maar hartstikke eens zijn!

Of dit nog niet genoeg was kwamen m'n pa en Hanneke afgelopen donderdag voor een weekend naar mijn nieuwe thuis. Nogmaals dank voor alle goodies (ook namens m'n huisgenoten), de hagelslag, de kaas, het bier en alles! Dus tussen de knotsgekke intro activiteiten door ben ik ook met hun lekker op stap geweest, de buurt hier verkennen, maar ook Gränna, waar zij zaten bekijken. Gränna is zo'n 40km van Jönköping en staat bekend om de Polkagris, het harde rood-witte muntsnoep waar wij in Nederland vaak zuurstokken van zien rond de kerst. Supertof om te zien hoe de jonge snoepmakers dit nog volgens de oude traditie doen! Natuurlijk moest er ook geproefd worden, maar wat een keuze en wat was het allemaal lekker! We hebben ook Visingsö bezocht, het eiland in het meer hier. De legende zegt dat de reus Vist voor zijn zwangere vriendin een graszode in het meer gooide zodat zij met haar dikke buik en enkels de oversteek wat makkelijker kon maken. Wij mensen moeten met de boot naar het eiland, maar komen dan op alweer mooi stukje Zweden terecht, heerlijk rustig en in een klein pensionnetje hebben we toen de tot nu toe lekkerste Zweedse balletjes, ofwel Kötbullar gegeten.

Inmiddels is dus alweer de tweede week begonnen en ik ben nu al moe. Ik bedoel, wat een waanzinnige leuke huisgenootjes heb, maar wat haat ik ze. Neehoor, ik bedoel dat het vaak veel te gezellig is en dat we tot in de late uurtjes spelletjes en dergelijke zitten te doen en na 8 keer het laatste rondje te hebben gespeeld we er soms pas om 3 uur in liggen. Daarom ben ik nu rustig teruggegaan naar m'n kamer, om het blog te schrijven en vroeg te gaan slapen. Deze week zijn namelijk echt de colleges begonnen. Naast m'n master ben ik voornemens Zweedse taal en cultuur te gaan volgen, ik wil toch wel een beetje de taal leren en niet compleet hulpeloos zijn afhankelijk van het Engels. Hierbij natuurlijk wel gezegd dat dit vooral is omdat ik graag Zweeds wil leren, de Zweden spreken bijna zonder uitzondering goed (genoeg) Engels.

Volgens mij heb ik wel weer een ruim stuk neergeschreven, en voor mij gevoel heb ik nog maar de helft verteld. Zo gaat het nu eenmaal, in het begin is het leven in het buitenland een achtbaan. Maar dit is wel waar jullie het voor nu mee mogen doen, want morgen moet ik om de onchristelijke tijd van 8.30 op college zijn en 's avonds is de maaltijd/het feest ter afsluiting van de introductieperiode. Heel veel groetjes dus. Weet dat ik jullie allemaal heel erg mis, maar voel vooral geen medelijden want ik heb waanzinnig leuke mensen om me heen die mijn familie en vrienden zijn voor de komende tijd.

Kus! Rachelle